Recenzja książki || Pasztaty do boju || Clementine Beauvais

W listopadzie, w listopadzie,
późny świt i wczesny zmrok.
Nagie drzewa stoją w sadzie,
rozkrzyczane stado wron.

W listopadzie, nieciekawie,
mało słońca więcej chmur.
Mgła po ziemi woal                                                                                                                                                      z jarzębin korali sznur. (wrobel)

 Ah! Tak to szczera prawda. Listopad rozpoczął się już dobre 4 dni temu. Niby nie przyspieszymy biegu pór roku naszym gderaniem... ale podobno ludzie mają w naturze narzekanie, biadolenie i pomszczenie na rzeczy na które nie mają wpływu.

No właśnie, no właśnie, o tym, a raczej o przeciwstawianiu się tego typu zachowaniom mówi książka o trzech sympatycznych Pasztecikach.

Nie, wbrew wszystkiemu nie jest to książka kulinarna Magdy Gessler. Opowiada ona jednak o dużo ważniejszych sprawach niż gastronomia. (chociaż porusza i ten temat)

Przezabawna powieść drogi o dojrzewaniu i akceptacji siebie. Francuska Młodzieżowa Książka Roku 2015.
Odkąd w facebookowym głosowaniu przyznano im tytuły Złotego, Srebrnego i Brązowego Paszteta, Mireille, Astrid i Hakima są oficjalnie najbrzydszymi dziewczynami w szkole. Ale czy to znaczy, że mają siedzieć i płakać?
Właściwie to… tak właśnie robią. Ale niezbyt długo. Bo wkrótce wpadają na lepszy pomysł: wsiadają na rowery i wyruszają na wielką wakacyjną wyprawę.
Kierunek: Paryż.
Cel: ściśle tajny.
Tak zaczyna się zwariowana podróż, która przyniesie bohaterkom mnóstwo przygód, straszliwe zakwasy, prawdziwą przyjaźń, a także… całkowicie niespodziewaną sławę.

 I w taki oto sposób trzy otyłe dziewczyny na rowerach i młody mężczyzna na wózku inwalidzkim. Czy dadzą radę? To nie tylko opowieść o wyprawie do Paryża i sprzedawaniu pasztetów w trzech różnych sosach. To powieść o dojrzewaniu i poznawaniu samego siebie. Dziewczyny przejdą wielkie zmiany po tej przygodzie nic nie będzie takie same. Odkryją jak ważne jest wspieranie się wzajemnie. Niektóre bliskie osoby okażą się dla nich zupełnie obce, natomiast cele zaczną się zmieniać.

 „Chwytaj obelgi, które ci rzucają i rób sobie z nich kapelusze” 

Nie warto przejmować się ludźmi i ich krytyką. Najważniejsze w tym wszystkim jest to aby wyciągać z nich wnioski dla siebie a resztę wyrzucać do kosza.

 We Francji powieść stała się bestsellerem i zdobyła szereg nagród, w tym tytuł Najlepszej Młodzieżowej Książki Roku 2015 oraz prestiżową Prix Sorcières. Została przeniesiona na scenę teatralną, trwają także prace nad jej ekranizacją.

Ocena: 9/10

Wydawnictwo: Dwie Siostry

Ulubiony bohater: Philip Dumont ( czuły ojczym Mirelle, nie zważający na jej krytykę i brak wiary w niego)